Η πιο δυνατή στιγμή που έχω βιώσει ήταν σε μια δράση όπου οφελούμενοι ήταν κάποια εισαγγελικά παιδιά. Στην δράση μου έκανε εντύπωση πως τα μεγαλύτερα παιδιά βοηθούσαν με τρυφερότητα τα μικρότερα. Τότε συνειδητοποίησα πως παρόλο που ήταν και αυτά παιδιά, είχε χρειαστεί να έχουν το ρόλο που έχει ένας γονέας. Είμαστε εδώ για να δώσουμε χαρά εκεί που υπάρχει ανάγκη. Έτσι ο κόσμος θα γίνει λίγο πιο όμορφος.

Μαρτυρία Εθελόντριας

Είχαμε πάει σε μία Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων και μία κυρία εκεί φαινόταν αρκετά στεναχωρημένη. Πήγα κοντά της και προσπάθησα να της φτιάξω τη διάθεση... Τότε, λοιπόν, μου έπιασε σφιχτά το χέρι και μέχρι να φύγουμε δεν μου το άφησε στιγμή. Εκείνη την ώρα κατάλαβα την ανάγκη των ανθρώπων αυτών να νιώσουν πως εμείς είμαστε ακόμα εκεί γι'αυτούς!

Μαρτυρία Εθελόντριας

Συμμετέχοντας στην "Παλιά Αθήνα" βλέπω την αγάπη, τον ενθουσιασμό και την αλήθεια των εθελοντών και της Χριστίνας και αυτό με κάνει να νιώθω ασφάλεια και χαρά. Το ίδιο ακριβώς νιώθω και με την ανταπόκριση των συμμετεχόντων και αυτό με κάνει να θέλω να συνεχίζω!!

Μαρτυρία Εθελόντριας

Η απόφασή μου να ασχοληθώ με τον εθελοντισμό με την ομάδα των «Αγγέλων της Χαράς» ήταν απόρροια της ανάγκης μου να μοιραστώ δυνατές εμπειρίες και συναισθήματα με όσους το έχουν ανάγκη. Αγαπώ την Τέχνη και με γοήτευσε το γεγονός πως θα μας συντροφεύει σε αυτό το όμορφο ταξίδι του εθελοντισμού.

Μαρτυρία Εθελόντριας

Όλο εκπλήξεις, από δωμάτιο σε δωμάτιο, ψυχές που αγωνίζονται να κρατηθούν στο τώρα και στη χαρά. Χαίρομαι που είμαστε ένα μέρος του αγώνα τους προς τη χαρά.

Νίκη, μουσικός στις Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων

«...(οι ηλικιωμένοι) χόρεψαν όλο το τραγούδι πιασμένοι από τα χέρια, με απαλές κινήσεις και βήματα σημειωτόν, κι έμεινα έκθαμβος, βλέποντας το μέλλον να στηρίζεται με εμπιστοσύνη στο παρελθόν, και το παρελθόν να κοιτά το μέλλον με χαρά και αισιοδοξία»

Μαρτυρία μουσικού στις Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων

«...στο τέλος πριν φύγει μου λέει: ‘’Τώρα μπορώ να πεθάνω…’’. Και εγώ του απαντώ: ‘’Τώρα μπορείς να ζήσεις πιο όμορφα κάθε μέρα, κάθε στιγμή... Σε περιμένω την επόμενη φορά για χορό και χαρά.»

Μαρτυρία μουσικού στις Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων

«Σας ευχαριστώ που γεμίσατε χαρά και μουσική τα απογεύματά μας. Αυτό που θα μου μείνει, είναι η ευκαιρία που μου δώσατε να εκφράσω κάποια συναισθήματα και κάποια πράγματα που δεν τα είχα ακούσει ούτε εγώ από το ίδιο μου το στόμα, δεν τα είχα συνειδητοποιήσει... σας ευχαριστώ!»

Μαρτυρία νοσηλευόμενου παιδιού στο Παίδων

«...μας έφερε ένα τραγούδι που του αρέσει. Το αγαπημένο του. Προσπαθούμε να το βρούμε στην κιθάρα και ένα άλλο κορίτσι από την ομάδα ξέρει να το παίζει, μαζεύονται και άλλοι γύρω της και το τραγουδάμε, με γέλια και διακοπές… αλλά είναι για εκείνον και χαμογελάει.

Έτσι τον χαιρετίσαμε τον Α. και εκείνος έρχεται κοντά μου με ύφος συνωμοτικό και μου λέει: «Σουκράν, κυρία», δηλαδή «Ευχαριστώ»

Μαρτυρία νοσηλευόμενου παιδιού στο Παίδων